Klakson Blues Festival club: Klakson Blues concert report: Freddie -
photo credits: Freddie |
Die van Klakson Blues hadden het beloofd dat er na vorig jaar op hetzelfde elan zou worden verder gegaan en ze hebben woord gehouden. De locatie was enigszins veranderd want zo werden de bakens verlegd richting Melsbroek, misschien omdat er nogal wat van den 'Armeé Belge' vanavond op het podium zouden staan en dus konden die gemakshalve met de vlieger komen :-) MC van dienst was Peter aka ‘de rosse’ en volgens hem zou er een rode draad verscholen zitten tussen de groepen al konden we Aan Den Huibbe en zijn Chilly Willy Loony Goony and The Free American Indian Hippy Blues Street Fruits kan je twee zaken vragen. Ofwel sluiten ze een bluesfest af op gepaste wijze door er een ‘partyke’ van te maken ofwel zet je ze als opener zodat de sfeer er al onmiddellijk kan inzitten en bij Klakson Blues opteerde ze voor het laatste. Peter en zijn Klakson hadden wel voor de nodige ambiance gezorgd hier in Melsbroek door er de jaarlijkse kermis te houden. De parochiezaal was ook niet moeilijk te vinden want ‘New Orleans’ is het startschot en wie Chilly Willy kent weet dat er een feestje zit aan te komen. Nummers als ‘This Is Hip’ en ‘Baby Please’ mogen we dan al meerdere keren aanhoort hebben toch blijven dit de nummers waarbij de vrouwelijke fans hun beste beentje voor zetten. Met ‘Hip Shake’ zijn we al aan het einde van de passage van Chilly Willy en we wisten toen nog niet dat dit nummer wel eens de rode draad van het festival zou kunnen zijn. Einde eerste groep en opdracht volbracht!
De 2de band van de avond daarvoor moeten we naar het verre Limburg en ook deze band valt onder de noemer…dit is een keiharde kraker… Bourbon Street heeft met Mario ook een ‘boeffer’ in de rangen en ook den deze speelt basgitaar net als Wim bij Chilly Willy, misschien ’29 Ways’ en ‘Natural High’ zijn hier ook obligate nummers bij deze Bourbon Street en toch vind ik steeds weer ‘County Jail Blues’ een pracht van een nummer. Voor deze Bourbon Street moeten we de peter eventjes bij de lurven pakken want stond er op hun ‘rider’ geen Single Malt? Op het laatste komt hier Andy Aerts nog eens meejammen met Jo maar 'dubbele pree' zit er helaas niet in. Honey Hush in de versie van Albert Collins is het eindpunt voor deze Bourbon Street, 2de Belgische band, 2de keer top!
Eigenlijk was ik ergens verheugd dat de naam The Blue Chevy’s terug kwam opdagen. In feite zijn ze nooit weg geweest maar de naamverandering destijds naar ‘Poplawsky’ was voor mij nu niet bepaald een meevaller en zeg nu zelf…The Blues Chevy’s, dat bekt toch beter om het Ze zijn bij de Chevy’s wel diep gaan brainstormen want er staat nu ook een blazers sectie op de paylist en dus is de playlist ook enigszins gewijzigd. Er is nog heugelijk nieuws te melden over deze formatie want een nieuw EP’ke zit eraan te komen. Van blues met duidelijk een streepje meer tot over soul naar stomende rock ’n roll met Chuck Berry, you never can tell what to espect with these Blue Chevy’s but they get it rolling. Geweldig! Als afsluiter nog enkele tafels in de vernieling helpen en zo weten ze hier in het parochiehuis weer wat doen.
Nog 2 bands te gaan en de vermoeidheid en drank beginnen zijn tol te eisen. Voorlaatste is Steppin’ Out zonder den bompa maar met nog steeds die zelfde gedrevenheid. Ook deze band heeft al wat jaartjes op de teller staan en nog geen moment hebben we ons hier staan vervelen. ‘Creeper Returns is hun opener hier op dit ‘fest’ en het lijkt dat het niet los komt bij nummers als ‘Howlin’ For My Darling’ en ‘Two Headed Woman’ maar dan wordt het toch heerlijk ‘Big and Fat’. Heerlijke shuffles en easy listening blues staat nu op het menu. Met nummers als Brook Benton zijn ‘Kiddio’ en ‘Good Time Charlie’ gaan ook deze Steppin’ Out' richting einde alvorens nog eenmaal ‘Shake your Hips’ te horen wat de dames hier wel degelijk hebben gedaan.
In feite is het al ‘Sunday Morning’ wanneer Mario Pesic en zijn D-Tale aan de soundcheck beginnen. Ook de Cuyvers met zijn ’beast’ waren in the mood en dan kan er als afsluiter nog weinig fout gaan. Hun intro was nog het meest verassende van de avond al vind Peter dit nummer niet terug voor Sabam….LOL. Bij deze D-Tale is het ook Albert Collins die vanaf noot ‘1’ voor de ambiance moet zorgen maar ‘we ain’t drunk’ want drinken deden we al een tijdje niet meer. Heerlijk luisteren wanneer Mario Pesic dat is zonder meer ook John Hiatt zoals bij ‘Tennesee Plates’ maar alvorens naar een spetterende ‘Bayou’ te trekken passeren we nog even langs Memphis en dan richting home….
|
die niet altijd vinden. Wel was er een raakpunt bij sommige bands want zowel Chilly Willy (en nog enkele woordjes), Steppin’ Out en The Blue Chevy’s hebben al een indrukwekkende staat van dienst in ons blues milieu. 
Melsbroek City kan je nu niet bepaald vergelijken met één of andere Metropool.
leren ze bij ‘den troep’ niets anders. Sinds een tijdje zit hier Wilfried Claessen achter de ‘batterie’ en eerlijk toegeven diene maakt serieuze vorderingen.
ze aanzetten met ‘Riding With The King’ en nu maar hopen dat dit op de lang verwachtte CD staat die zijn release zal kennen op 27 november in de Palethe te Overpelt en zoals het past bij deze titelsong van ‘Come Out and Play’ zal daar ook wel een feestje worden gehouden.
more pics on
|
